ویتامین B12

ویتامین ب-12 کوبالامین نیز نامیده میشود. برای کمک به رشد و عملکرد طبیعی سلولهای بدن نیاز روزانه به مصرف این ویتامین داریم. مخصوصاً این ویتامین برای سلامت مغز استخوان (جایی که سلولهای خونی تشکیل میشود) و سیستم عصبی مهم و ضروری است.

مصرف ناکافی این ویتامین منجر به یک بیماری به نام «کم خونی پرنیشیوز» میشود که منجر به دریافت ناکافی اکسیژن توسط سلولها و ایجاد اختلالات سیستم عصبی میشود. افراد پا به سن گذاشته بیشتر در معرض خطر کم خونی پرنیشیوز هستند زیرا افزایش سن باعث کاهش میزان ویتامین ب-12 دریافتی از طریق غذا میشود. موارد استفاده مهمترین استفاده ویتامین ب-12 در درمان علایم و نشانه های «کم خونی پرنیشوز» است. این علایم شامل: ضعیفی، رنگ پریدگی، نشانه های عصبی نظیر سوزن سوزن شدن و سوزش دست ها و پاها، عدم تعادل، گیجی از دست دادن حافظه و کج خلقی است. تحقیقات اخیر مشخص کرده است که ویتامین ب-12 در جلوگیری از بیماریهای قلبی دخالت دارد. افرادی که ترکیبی از اسید فولیک، ویتامین ب-12 و ویتامین ب-6 استفاده می کنند سطح خونی پایینی از هوموسیستئین (که به نظر می رسد مرتبط با خطر بیشتر برای بیماری قلبی باشد) دارند. منابع غذایی ویتامین ب-12 در غذاهای حاوی پروتئین حیوانی وجود دارد. غنی ترین منبع این ویتامین کبد و کلیه است. دیگر منابع خوب برای این ویتامین شامل شیر، تخم مرغ، ماهی و پنیر است. اشکال دیگر ویتامین ب-12 در فرم ویتامینی سیانوکوبالامین نیز یافت میشود. ویتامین ب-12 به صورت قرص، ژل یا در مولتی ویتامین (قابل جویدن و به صورت قطره مایع)، فرم ب-کمپلکس یا به تنهایی وجود دارد. نحوة مصرف برای جلوگیری از اختلالات ناشی از کمبود ویتامین ب-12، بزرگسالان باید روزانه 2 میکروگرم از این ویتامین استفاده کنند. افرادی که رژیم غذایی شان شامل گوشت، شیر و دیگر فرآورده های لبنی است، میزان نیاز روزانه آنها برطرف شده نیازی به مصرف مکمل ویتامینی ندارند. گیاهخوارانی که فرآورده های پروتئین حیوانی مصرف نمی کنند باید مکمل های ویتامینی را ترجیحاً بعد از غذا باید مصرف کنند. خانم های حامله 2/2 میکروگرم از ویتامین ب-12 و خانم های شیرده 2/6 میکروگرم از این ویتامین روزانه باید مصرف کنند. قبل از دادن هرگونه مکمی ویتامین ب-12 به بچه ها با پزشک مشورت کنید. افراد پا به سن گذاشته روزانه بیش از 2 میکروگرم ویتامین ب-12 نیاز دارند زیرا توانایی جذب وتیامین ب-12 با افزایش سن کاهش می یابد. افراد مسن باید در مورد میزان مصرف روزانه این ویتامین با پزشک مشورت کنند. موارد احتیاط ویتامین ب-12 غیرسمی است، اما در مصرف بیش از 2 میکروگرم آن در روز، اثرام مفید شناخته شده ای وجود ندارد. تداخل های احتمالی جذب ویتامین ب-12 به وسیله مصرف مت فورمین که برای درمان افزایش قند خون استفاده میشود، کاهش می یابد. همچنین مصرف زیاد ویتامین سی (500 میلی گرم یا بیشتر) باعث تخریب این ویتامین میشود.